April 1, 2023
Auteur: Robert de Vos
Dit artikel is een vervolg op een blog die ik vorig jaar schreef over hetzelfde onderwerp. Inmiddels is er zoveel gebeurd en in ontwikkeling dat het tijd is voor een update.
Mijn mailbox stroomde vol nadat ik mijn eigen ervaringen en inzichten deelde over MDMA-therapie, mensen die vertelden dat ze niet meer hetzelfde waren na Srebrenica, of dat ze alle mogelijke therapieën hadden gebruikt om van een incest verleden af te komen. Nog steeds ontvang ik wekelijks mails van getraumatiseerde mensen die geen verlichting ervaren, zelfs niet na soms tientallen jaren aan therapie.
Het is belangrijk om te weten dat het niet de grootte van het trauma is die de mate van trauma bepaald op het individu, maar het is de reactie van het individu op het trauma. Dus of je nu bent vastgelopen in een baan waarin je geen toekomst meer ziet, of voor de zoveelste keer bent vastgelopen in een toxische relatie (omdat je een toxische relatie hebt met jezelf).
Mensen zoeken andere oplossingen dan de conventionele therapieën die ze vaak al veel hebben geprobeerd. Door positieve verhalen in de media en documentaires als ‘Fanatstic Funghi’, ‘From Shock To Awe’, ’How To Change Your Mind’ is er een meerderheid aan het omgaan naar een nieuw paradigma “psychedelica horen bij psychotherapie”.
Door die enorme vraag en de wens om bij te dragen aan betere zorg voor trauma-patiënten heb ik samen met Linda van Etten Brainforest.nu opgericht, een bedrijf dat zich specialiseert in het geven van hoogwaardige psychedelica geassisteerde traumatherapie.
Wat ons betreft is psychedelica geassisteerde traumatherapie vandaag beschikbaar als verzekerde zorg voor iedere Nederlander, momenteel is het dus niet vergoed en daardoor vaak niet beschikbaar voor de lagere inkomens. Deze sociale ongelijkheid is iets waar we momenteel oplossingen voor zoeken bij Brainforest, ons eerste idee is om een doneer knop in gebruik te nemen. Zo kunnen mensen die ons vertrouwen een trip doneren voor iemand met een kleinere portemonnee, hier volgt later meer over.
MDMA en andere psychedelica hebben een extreem grote potentie als het gaat om traumatherapie, dat laten niet alleen de onderzoeken zien, maar wij krijgen het nu bijna dagelijks terug als feedback die we ontvangen van de mensen die trippen onder onze begeleiding. Voordat we die verhalen delen wil ik eerst 4 vragen beantwoorden die ik vaak krijg.
Daar kunnen we kort over zijn: nee, helaas niet. Je kan deze therapie niet binnen het reguliere circuit volgen behalve als je bent toegelaten in een wetenschappelijke studie naar dit middel in Nederland.
Het duurt waarschijnlijk nog een jaar voordat MDMA als therapeutische interventie is goedgekeurd door de FDA in Amerika.
Er zijn recentelijk Kamervragen gesteld of “compassionate use” mogelijk is, wat betekend dat het in uitzonderlijke gevallen, als niets anders heeft geholpen, het mag worden voorgeschreven door een arts.
Experts die aan het woord waren in dit Kamerdebat spreken over 5 tot 10 jaar voordat dit is ingebed in de huidige zorg.
Wij geven geen MDMA, maar bieden de coaching aan (tripsitter), jij hebt zelf besloten om MDMA te gaan gebruiken, en wij zorgen voor een veilige therapeutische setting. Jij bestelt zelf de MDMA en het zal voor jou geleverd worden, jij neemt het naar de therapie locatie of wij komen bij jou. Zo geven of handelen wij niet in deze, helaas nog steeds en totaal onrechtvaardig, verboden drug. Het is niet illegaal om in het intakegesprek jou te laten zien waar en hoe MDMA verkrijgbaar is, wij werken niet samen met een leverancier, maar wijzen naar de marktplaats waar psychedelica wordt verhandeld. Dit is op meerder tv-programma’s en nieuwsitems behandeld in de laatste jaren. Psilocybine (magic-truffels) mogen we wel voor je bestellen dit is legaal. Ook THC (weed) kan al heel potent werken in een meditatieve setting.
Je bestelt 1 gram MDMA, dat kost rond de 30 euro, per keer heb je 80 tot 200 mg nodig. Die dosis is gelijk aan ongeveer een halve tot hele XTX-pil, wanneer je met 1 gram MDMA op zak door de politie zou worden aangehouden kun je hoogstens een boete krijgen en in een zeldzaam geval een proces verbaal. Je kan je dosis laten testen maar wanneer het zuiver wit van kleur is of champagne-kleurig dan is de zuiverheid hoog.
In Nederland is de kwaliteit van MDMA of XTC pillen hoog. Ook kan je ervoor kiezen om een analoog te bestellen zoals 6-APB, dit is legaal en lijkt qua werking op MDMA en is legaal te bestellen.
Wanneer je kijkt naar de volgende cijfers dan zie je dat er iets vreemds aan de hand is.
Alcohol koop je overal, maar MDMA is gelijk aan heroïne volgens de Nederlandse wet.
Wanneer je alleen MDMA gebruikt en het dus niet combineert met alcohol of andere drugs, en/of lang dansen in de hete zon, is de kans dat je ontregeld raakt extreem klein.
De kans op een bad trip is extreem klein wanneer je het goed voorbereid en er met een veilig gevoel ingaat. De ruimte, de personen en hun intentie (set en de setting) zijn de voorwaarden voor een mooie verbonden reis. Er is een groot verschil tussen recreatief of meditatief psychedelica gebruiken.
De volgende stappen nemen we bij Brainforest altijd voordat we overwegen om iemand te begeleiden in zijn trip.
Meer dan 1 miljoen Nederlanders kampt met een depressie, eenzelfde aantal heeft de diagnose PTSS. De huidige behandelmethoden schieten tekort. PTSS is beter te behandelen en psychedelica hebben zich daarin bewezen. De realiteit is dus dat we weten dat het werkt en dat er gigantisch veel mensen zijn die wachten op verlichting van hun psychische klachten, dit creëert een spanningsveld.
Omdat het nog minstens 5 tot 10 jaar gaat duren voordat dit mainstream beschikbaar is, zullen er steeds meer therapeuten komen die dit gaan aanbieden. Wij zagen voordat we psychedelica betrokken in de therapie die we gaven zeker resultaten, maar psychedelica opent deuren die eerst heel moeilijk opengingen of volledig gesloten bleven. Wij zien in de praktijk dezelfde goede resultaten terug als die in klinische onderzoeken worden geleverd.
Als je eenmaal er mee hebt gewerkt is het moeilijk om terug te gaan. De psychotherapie staat aan de rand van een extreem grote verandering. Het paradigma rondom psychotherapie is aan het verschuiven, van praten en proberen door te dringen tot het gevoel, naar meer voelen en vanuit daar praten.
Mensen willen dit, gaan op zoek en komen zo in een wirwar van mogelijkheden en aanbieders. Het aantal aanbieders zal met de dag toenemen gezien de vraag die er is.
Onze missieis om bij te dragen aan het veilig geven van hoogwaardige psychedelica geassisteerde therapie en mee te helpen daarin transparant te zijn in dit spanningsveld.
MDMA is al 100 jaar oud, het is werkelijk ongelooflijk dat de reguliere zorg dit pareltje al zo lang laat liggen, MDMA is patent vrij en in meditatieve medische setting zeer veilig.
Wanneer je begrijpt dat trauma een ontsteking is in je brein (neuro-inflammatie) en dat psychedelica tegen die ontsteking werken ( anti-inflammatoir) dan begrijp je waarom ze zo goed kunnen werken.
Om neuro-inflammatie voor te stellen gebruik ik vaak dit voorbeeld in de lezingen die ik hierover geef:
“Als je acuut ziek wordt (bacterie ,virus) dan krijg je acuut neuro-inflammatie , dit zorgt voor het ziekte gedrag. Je voelt je niet meer lekker en gaat op de bank liggen met een deken en een kopje thee.
Je gedrag is een uiting van de staat waarin je hersenfysiologie zich bevindt.
Als je je hoofd stoot heb je ook neuro-inflammatie, dit geeft ook gelijk acuut neurologische klachten.
Een onverwerkt trauma geeft chronische neuro-inflammatie dit zorgt voor chronische veranderingen waardoor iemand steeds meer trauma gedrag gaat vertonen ( dissociatie , de-realisatie , angst / paniek , depressie etc.), de dagelijkse taken worden steeds moeilijker omdat het alarm systeem aan blijft staan”.
Lees het boek ‘Traumasporen’ van Bessel van der Kolk als je tot in de details wilt gaan.
Sinds Brainforest is opgericht is ben ik gaan afbouwen met mijn osteopathie praktijk, er is zoveel vraag en de resultaten die mensen boeken zijn zo mooi om te zien. Ik geloof dat we een mooie tijd tegemoet gaan wanneer we weten dat de stresspatronen waarmee mensen rondlopen steeds effectiever behandeld kunnen worden.
Mijn ervaring met trauma en traumatherapie begon al vroeg, als verpleegkundige assisteerde we bij reanimaties, euthanasie en begeleiden we mensen dag en nacht door de moeilijkste situaties heen. Ik ben nog steeds heel blij met de opgedane kennis en ervaring die ik in die tijd op deed. Het heeft me duidelijk gemaakt dat ieder mens gelijk is, en dat iedereen angst en stress anders verwerkt. Een psycholoog/ psychiater of andere traumatherapeut samen met een verpleegkundige kunnen prachtig mensen onder psychedelica begeleiden.
Maar hoe kom je van overleven naar leven? Hoe kom je van vaak het gevoel hebben: Wat doe ik hier op deze planeet, naar ik leef mijn pad? Hoe kom je van traumasporen naar feestsporen?
Die laatste ligt steeds meer binnen handbereik. Hoe het brein gaat functioneren na trauma (boek: ‘Traumasporen’ van Bessel van der Kolk) en hoe feestsporen (100+ psychedelica sessies begeleid) ontstaan zal ik aan de hand van een wetenschappelijk/metaforisch verhaal beschrijven.
Door zoveel verschillende mensen blijvend te zien opknappen na psychedelica van o.a. PTSS stel ik een nieuwe term voor: “PPS” (Post Party Syndroom). Een staat waarin lichaam en ziel eens 5 uur lang lekker heeft kunnen ontspannen, zichzelf heel sterk heeft waar genomen (introspectie), en de basis terug keert “ik vertrouw mijn eigen gevoel, ik kan weer door deurtje A en B” (neuro-inflammatie gaat over in resolutie). In de literatuur wordt gesproken over post traumatische groei , een staat waarin alle informatie (gebeurtenis) is omgezet in een programma waarmee we wat kunnen in de toekomst. Ik heb er veel aan gehad door al het trauma te gaan zien als een rouwproces, je ervaarde dat je veilig was maar toen was je het ineens niet, je voelde dat je kind altijd bij je zou blijven maar toen ontviel hij je, je dacht dat je goed in de groep lag maar toen werd je ineens buitengesloten. De fases van rouw zijn ontkenning, woede, het gevecht aan gaan (marchanderen), verdriet depressie en uiteindelijk ervaring (resolutie) , deze fases gaan niet rechtlijnig 1 kant op maar kunnen snel wisselen en soms weer terugschieten door situaties die het traumapunt weer activeren.
Trauma maakt ons rigide in ons denken, als je wegrent voor een tijger is er geen tijd voor keuze en iedere beslissing is fataal. Getraumatiseerde mensen zitten niet in een fijn bos waar je alle kanten uit kan, ze lopen op de afgrond en hun keuzevrijheid neemt af.
Stel jezelf een mooi eiland voor, het is jouw eiland en het ziet en voelt precies zoals jij zou willen dat een fijn eiland eruitziet. Of het nu bergen heeft, een zandstrand, een vulkaan of bossen het is jouw eiland en jij bent er thuis.
Het is voor je gecreëerd en daarna door jou onderhouden en aangepast naar je wensen, wat er verder aan flora en fauna aanwezig is op het eiland is afhankelijk van waar jij mee omgaat en wat je toelaat. Je beweegt je over het hele eiland, je kent het als geen ander en je houdt van de afwisseling binnen dat ecosysteem, kolkende rivieren, een meer zo glad als een spiegel, bloeiende natuur, een levend eiland met alle aspecten en emoties van het leven.
Omdat jij het eiland bent, en jij in contact bent met jezelf kun je dat reguleren. Wanneer de vulkaan te veel uitbarst, verleg je de lavastroom of als je door de bomen het bos niet meer ziet haal je wat bomen weg. Je eiland managen gaat prima wanneer het aantal prikkels (te weinig of te veel) niet al te veel fluctueert, binnen deze grenzen kunnen we in contact blijven met onszelf. Dit homeodynamische ecosysteem auto reguleert zich, en buiten de autoregulatie heb je speelruimte voor je eigen keuzes. Je ziel en lichaam hebben een fijn huwelijk en er is weinig dissociatie en veel associatie.
Je eiland drijft in een oceaan waar andere eilanden drijven, hun vorm is anders en verandert net als jij, terwijl je beweegt door een oceaan van tijd en ruimte. Afhankelijk van jouw emoties en die van de anderen ontstaan er verbindingen tussen de eilanden. Het gevoel en vertrouwen wat we hebben voor de andere eilanden bepaalt de afstand. Gevoel en vertrouwen stroomt wederkerig, hoe meer aantrekkingskracht er ontstaat hoe meer energie, aantrekkingskracht is zwaartekracht. Aantrekkingskracht is liefde, dat krijg je niet, maar dat maak je samen omdat gevoel en vertrouwen wederkerig stroomt.
Heel veel stress in korte tijd, of langdurige stress overschrijdt deze grenzen, hierdoor raken we overspoelt met informatie die we niet alleen kunnen oplossen op dat moment. Die overdaad aan prikkels zorgt ervoor dat er plaatsen op ons eiland of enorm gevoelig worden (hypersensitief = vertrouwensarm) of ongevoelig (hyposensitief = gevoelsdoof), we zijn minder in staat hier voortaan te reguleren. Onze waarneming (perceptie) verandert, situaties die eerst veilig leken zijn nu ineens onveilig, lopen over je eigen eiland kan ineens stressvol worden, terwijl er geen vuiltje aan de lucht is.
Er is op deze plaatsen steeds minder keus, die wordt voor ons gemaakt en we vermijden deze plekken steeds meer. Op ons eiland zijn gebieden waar we ons minder comfortabel voelen, de natuur heeft zicht hier niet kunnen herstellen en we verliezen het contact met deze plek. Met de jaren worden deze plekken groter waardoor hele delen van je eiland zijn afgesloten, we verliezen de zekerheid die we hadden over het maken van onze keuzes. Je beeld (perceptie) van jezelf (introspectie) veranderd, andere eilanden die voorbijdrijven lijken ook ineens anders, sommigen zien er extreem gevaarlijk uit en op anderen reageer je niet eens meer.
Je eiland is niet meer zoals vroeger en je wilt dat terug, je werkt er hard aan. Je gaat op zoek naar verbinding met andere eilanden zodat je je problemen met hen kan bespreken. “Heb jij wel eens zoiets meegemaakt? Heb jij wel eens zoveel prikkels binnengekregen dat je jezelf bent verloren?“
In welke eilandengroep ben jij ontstaan? Waar kun jij naar terug als je even wilt voelen hoe je blauwdruk ook alweer was? Waar liggen je wortels en hoe vruchtbaar was de aarde? Welke veiligheid en binding heb je nog met je moeder en vaderland?
Misschien ben je na geboorte als een eiland direct weggedreven. Als niemand hier ruimte voor me heeft, vertrek ik en ga ik het zelf uitzoeken.
Dat kan lang “goed” gaan, maar wanneer we tegenslag kennen op wie vallen we dan terug? Wie kan ons de elementen leveren die we nodig hebben om ons eiland te voeden? Niet ingeplugd zijn in een bekend netwerk betekend veel meer onzekerheid. Om onze dorre plekken terug te krijgen hebben we vruchtbare aarde nodig en aan wie durven we dat te vragen?
Dat kan je aan mij vragen, maar durf je dat? Denk je dat je door je trauma zo uniek bent geworden dat je niet meer te helpen bent? Of heb je al zoveel hulp gevraagd, ontvangen en zo weinig resultaat gezien dat je het hebt opgegeven?
Hoe arrogant kan iemand zijn als hij schrijft: “vertrouw mij als je alles al hebt geprobeerd”. Dat komt van iemand die ook al alles had geprobeerd: Psychotherapie (cognitieve gedragstherapie, EMDR, Hypnotherapie, PRI, psycho analytisch, regressie, familie opstellingen), lichaamsgerichte therapie (ademwerk, massage, yoga, tantra, meditatie, body-work). Voeding en levensstijl aanpassingen (paleo, keto, intermittend living, supplementen) en reguliere medicatie en ik vergeet er vast nog een aantal.
En hoewel deze ondernemingen om weer tot mezelf te komen me zeker hebben geholpen, waren daar nog steeds die traumasporen en te weinig feestsporen. De essentie van veiligheid om verbinding toe te laten hoort te zijn binnengekomen wanneer je brein daar vol ontvankelijk voor was, toen je jong was. In die tijd was je brein super neuro plastisch, open voor nieuwe ervaringen en klaar om dat te gaan noteren. Psychedelica geven je deze mogelijkheid om dat opnieuw te kunnen.
Het klinkt zo eenvoudig: “ga er lekker eens op uit, ga lol maken, ga nieuwe landen bezoeken, ga eens gezond eten”, of “je bent toch een leuk mens! Het komt wel goed”.
De kern van je gevoelssysteem zou dat wel willen, maar daarvoor heb je vertrouwen nodig en de mogelijkheid om te kunnen loslaten. Het ego moet instorten en de bovenmatige controle loslaten zodat je kunt transformeren. De waarheid moet eruit, we moeten stoppen met de zelfsabotage, we waren het immers zelf die de beslissing namen om dat harnas aan te trekken, omdat er oorlog was in onze perceptie. Alleen in kwetsbaarheid kunnen we nieuwe dingen voor waar aannemen.
We zijn het zelf die psychedelica kunnen innemen, zodat we voelen dat harnassen en maskers overbodig zijn in deze tijd, de oorlog is voorbij, het is Bevrijdingsdag en dan gaan we dansen (lieve broer, je boek gaat er komen). De antwoorden op al je vragen zitten allemaal al in jezelf en bij Brainforest bieden wij daar de ruimte voor om die naar boven te laten komen.
Er is veel in beweging in de wereld en er staat ons een hele spannende tijd te wachten, bij Brainforest volgen we deze berichten op de voet, omdat wij als therapeuten die MDMA-sessies begeleiden in een groot spanningsveld staan. Wetenschappers zijn positief. Psychologen en psychiaters willen aan de slag om hun cliënten deze mooie therapievorm aan te bieden, maar ze verwachten dat het nog 5 tot 10 jaar gaat duren. De mensen met OCD, depressie, PTSS etc. die al soms tientallen jaren wachten op verlichting gaan hier niet op wachten. Ze zetten inmiddels dagelijks hulpverleners onder druk met de vraag: “Waar kan ik dit krijgen? “.
En dat was een vraag die ik me ook 5 jaar geleden stelde, ik regelde zelf de MDMA, en creëerde met psychologische geschoolde therapeuten de eerste sessies en de resultaten waren verbluffend. Ik wil dit artikel opdragen aan een aantal mensen die mij hebben geholpen bij deze innerlijke reis, ze zijn mede de reden waarom ik nu deze vorm van therapie kan geven. Nathalie, Linda, Joyce, Peter, Sjoerd, en mijn moeder Anneke en mijn tweede moeder Jantina.
Waar kunnen we jou mee helpen?
Hierboven een zeer beknopt voorbeeld van een traumaspoor, voor de uitleg van het punt wat ik hier wil maken hebben we nu niet meer nodig.
Zolang iedereen maar weet dat we hier naar vereenvoudigd schematisch plaatje kijken gaat dit goed komen :-).
Alle sensorische (gevoelsinfomatie) komt binnen in de hersenen, daar in de thalamus worden deze prikkels overgeschakeld.
De thalamus kan dus prikkels verwerken die binnen komen via onze zintuigen.
Neem als voorbeeld een aanraking via de huid, is deze prikkel veilig of bedreigend?
De informatie hoe hard en waar je wordt aangeraakt, door wie en in welke situatie gaat bepalen of het de korte ( amygdala = gevaar) of de lange route ( serotonine / dopamine = gevoel en plan maken) word.
Registreert jouw brein dat deze prikkel onveilig is dan ga je via je amygdala door naar je stress as en start de Fight, Flight, Fright, Freeze via activatie van je HPA-as .
De HPA-as is de route waarin adrenaline en cortisol wordt geproduceerd wat voor de survival op dat moment essentieel is.
Stel dat die aanraking prima is dan verwerkt je die aanraking en vanuit je gevoel plan je een actie, je gebruikt daarvoor de integratie van een zeer groot gedeelte van je brein.
Kortom een simpele aanraking kan of je op een stress spoor brengen (actie-reactie) of het kan je juist iets laten beleven en ervaren waarop je verbonden kan reageren ( gevoelsbewustzijn)
Nu hebben we hierboven een duidelijk voorbeeld gebruikt maar het kan bijvoorbeeld ook een situatie zijn als dit;
“je baas vraagt je of je een presentatie wil geven voor 50 man “, is dat een leuke uitdaging voor je of barst het angstzweet je uit?
“Je Moeder belt en komt langs voor een verrassingsbezoek”, is dat ontspannen of wil je je liever onder de bank verstoppen?
“Iemand zegt dat hij niet begrijpt wat je verteld”., is dat waardevolle feedback of voel je je afgewezen en onbegrepen?
Als er een traumaspoor is dan zullen steeds meer externe prikkels je in de korte route drukken en zullen we steeds vaker emoties voelen als angst, woede, schaamte, schuld en eenzaamheid.
Hoe vaak zit je in de korte route?, dat is per persoon sterk verschillend, ook is het sterk verschillend welke symptomen van de HPA-as activatie iemand vertoond.
De ene persoon is onder stress stil en teruggetrokken en vertoond please gedrag, hij gaat steeds minder voelen, de ander wordt steeds drukker en angstiger en gaat steeds minder vertrouwen.
Er zijn altijd twee richtingen, en je reactie op een overload aan prikkels is niet anders, het is de tijd en de omstandigheden die bepalen welke kant het op is gegaan.
Heeft het trauma je gevoelloos gemaakt omdat prikkels te groot en te pijnlijk waren?, dan heb je jezelf receptordoof gemaakt (wel neurotransitters maar geen luisterende receptoren) als overlevingsmechanisme. Gevoel uiten is kennelijk niet belonend en dan kost het teveel energie, oplossing is alleen zijn en hyposensitief naar je eigen gevoelsprikkels worden.
Deze termen horen bij dit trauma patroon:
Gevoelsdesensitisatie, asperger achtig gedrag, PTSS symptomen, co-depender, habitueerder – stress as respons is verlaagd. ( neurotransmitters eerder resistent dan deficiënt)
Deze mensen hebben als grootste uitdaging om weer te gaan voelen, om te voelen dat het veilig is voor hun om te mogen voelen en dat het veilig is om dit te uiten.
Of
Heeft het trauma je zoveel prikkels gegeven dat al je grenzen zijn overlopen? dan schuift je brein voortaan de alarm pionnen naar voren en ben je hypersensitief voor je gevoelsprikkels.
Kleine overschrijdingen zijn gelijk groot alarm (wel neurotransmitters en te sterk luisterende receptoren), je vertrouwen verminderen en vaker alarm slaan is het overlevingsmechanisme.
Kennelijk is het vertrouwen van je gevoel niet belonend geweest, en moeten de grenzen sterker bewaard worden of zijn grenzen niet meer aanwezig.
Deze termen horen bij dit trauma patroon:
Gevoelssensitisatie, Paniek, angst achtig gedrag, PTSS symptomen, emotioneel manipuleren, stress as respons verhoogd ( neurotransmitters eerder deficiënt dan resistent).
Deze mensen hebben als grootste uitdaging om weer te gaan vertrouwen, om te voelen dat het veilig is om te op hun gevoel te vertrouwen. Door het trauma te desensitiseren kan het gevoel en het vertrouwen weer in balans komen.
Met MDMA stap je over deze route’s heen, je kan alleen maar de serotonine kant op, zo zou je dus onder MDMA wel ineens die presentatie durven te geven voor 50 collega’s, of je kan wel ineens iets uitspreken wat al jaren vast zit .
Je loopt dan over een nieuw pad, “if neurons fire together the wire together” kortom dat nieuwe pad kan een route worden die voortaan het traumaspoor kan bypassen.
Dit is exact de reden waarom (zie filmpje) een ernstig getraumatiseerd persoon die met PTSS is gediagnostiseerd met 4 MDMA behandeling na 6 jaar nog volledig PTTS vrij is.
Hij heeft zijn hele brein weer terug, en is van overleven naar leven gegaan, van reageren naar plannen.
Ik hoop dat MDMA geassisteerde psychotherapie snel algemeen geaccepteerd gaat worden, het is voor mij echt het verschil tussen een step of een Tesla.
Voortschrijdend inzicht heeft nieuwe inzichten gegeven in trauma mechanismen, het is tijd dat we gaan toepassen wat we al lang weten.
Heal the world start with yourself :-).
Copyright © 2023 De Vos & Van Etten
Alle rechten voorbehouden